Umowy dłużne, pomimo przedstawionych zalet, nadal stanowią przedmiot ryzyka nadużycia. Ponieważ zobowiązują one pożyczkobiorców do uiszczania stałych wypłat i pozwalają im zatrzymywać całkowite zyski przekraczające tę sumę, pożyczkobiorcy mają motywację do podejmowania bardziej ryzykownych inwestycji niż pożyczkodawcy mogliby sobie życzyć. Załóżmy na przykład, że nie chcesz mieć kłopotów z weryfikacją dochodów w cukierni Steve’a, nie decydujesz się zostać jego współudziałowcem. Zamiast tego pożyczasz Steve’owi 9000 dół. potrzebnych na uruchomienie przedsiębiorstwa i podpisujesz umowę, która przynosi ci 10% odsetek. Dopóki sam jesteś zaangażowany w spółkę, inwestycja jest pewna, ponieważ w twojej okolicy popyt na lody jest stały i dość duży. Skoro jednak pożyczysz pieniądze Steve’owi , może on przeznaczyć je na coś zupełnie innego. Zamiast otwierać sklepik z lodami, Steve mógłby kupić za 9000 dol. sprzęt laboratoryjny do prowadzenia badań chemicznych, uważając, że ma 10% szans na opracowanie lodów dietetycznych, które byłyby tak pyszne jak lody najlepszej jakości, a jednocześnie nie zawierałyby tłuszczu ani kalorii.
