Prawa ekonomiczne — podobnie zresztą jak ekonomia polityczna jako nauka — mają charakter historyczny. Wraz ze zmianą stosunków produkcji znika działanie specyficznych dla nich praw ekonomicznych, a na gruncie nowych stosunków produkcyjnych kształtują się nowe prawa ekonomiczne. Prawa ekonomiczne można klasyfikować. Na pierwszym miejscu wyróżnić należy przede wszystkim prawa ekonomiczne specyficzne dla danej formacji społeczno-gospodarczej. Działają one tylko w jednej formacji, odzwierciedlają charakterystyczne dla niej właściwości stosunków ekonomicznych. Takimi są na przykład — w odniesieniu do gospodarki kapitalistycznej — prawo wartości dodatkowej, prawo anarchii i kryzysów, prawo kapitalistycznej akumulucji i inne. Druga grupa — to prawa wspólne dla kilku formacji społeczno-gospodarczych, w których występują podobne przesłanki, powołujące do życia tego rodzaju prawa ekonomiczne. Na przykład prawo wartości, działające w tych formacjach (feudalizm, kapitalizm, socjalizm), w których występuje gospodarka towarowa. Trzecia grupa — to prawa występujące we wszystkich formacjach społeczno-gospodarczych. Należy do nich przede wszystkim prawo koniecznej zgodności stosunków produkcyjnych z charakterem sił wytwórczych, określane niekiedy jako pierwsze i podstawowe prawo socjologii.
