Dla zapisywalnych dysków opracowano cały szereg różnorodnych metod zapisu. Nośniki optyczne, które można jednorazowo zapisywać i wielokrotnie odczytywać nazywa się często dyskami WORM albo dyskami DRAW. Nadają się one szczególnie do celów archiwizacyjnych. Dyski tego typu pokryte są warstwą, czułego na intensywne światło, lakieru.
Za pomocą zogniskowanego promienia lasera w warstwie tej wypala się mikroskopijne dziurki, dokonujące w ten sposób zapisu informacji. Inna metoda wykorzystuje dwie powierzchnie – jedną z polimeru i drugą – napyloną na nią, z metalu. Warstwa metalowa akumuluje lokalnie energię padającego na nią promienia lasera zapisującego i rozgrzewa się. Poprzez to rozgrzanie doprowadza ona do wyparowania warstwy polimeru. Powstaje drobny pęcherzyk, który wypycha do góry powierzchnię metalową. Od utworzonej w ten sposób górki światło lasera odczytującego odbija się inaczej niż od powierzchni płaskiej. Kolejna metoda bazuje na różnym odbijaniu światła przez formy amorficzne i krystaliczne niektórych substancji. Na niezapisanym dysku, pokrytym w całości antymonidem galu bądź antymonidem indu, rozgrzewa się szybko, za pomocą lasera, niewielkie strefy do temperatur leżących tuż poniżej temperatury topnienia danego związku. W efekcie takiego działania substancja to traci lokalnie charakter krystaliczny i przechodzi w stan amorficzny. Światło lasera odczytującego odbija się od tego punktu inaczej niż od nieuszkodzonej struktury kryształu. Chyba najbardziej znaną techniką rejestracji danych jednorazowo zapisywalnego dysku optycznego jest metoda opracowana przez Japończyka o nazwisku Taiyo Yuden. Stworzony przez niego dysk jest bardzo podobny do klasycznego dysku CD. Na powierzchnię z poliwęglanu naniesiono organiczną farbę zwaną „Dye”. W efekcie kontaktu z promieniem lasera zapisującego, farba ta zmienia lokalnie swoje właściwości odbijania światła. Na warstwę tej organicznej farby nałożona jest cienka warstwa złoto, co ma za zadanie uwypuklenie refleksów światła. Całość zabezpieczona jest lakierem ochronnym, a na powierzchni znajduje się nadrukowana etykietka, podobnie jak miało to miejsce w przypadku dźwiękowego dysku CD. Jednorazowo zapisywalny dysk Taiyo Yudena musi być pre formatowany, gdyż w przeciwnym wypadku niemożliwe jest dokładne nakierowanie lasera zapisującego. Przy odlewaniu warstwy z poliwęglanu wytłaczana jest w nim spiralna linia o szerokości 0.7 mikrometra, która ma za zadanie wytyczanie ścieżki.
